Τα έθιμα των θεοφανίων

Θεοφάνια
Την παραμονή των Φώτων, ο ιερέας του χωριού γύριζε σ’ όλα τα σπίτια και ράντιζε με Αγίασμα μαζί με τα παιδιά του καθηγητικού πάντα ένα παιδίκρατούσε έναν κουβά με Αγίασμα και τα υπόλοιπα παιδιά έψαλλαν τα κάλαντα. Οι κάτοικοι του χωριού έβαζαν διάφορα νομίσματα μέσα στον κουβά, σαν δώρο για τον παπά και τα παιδιά.
Την ημέρα των Φώτων οι νοικοκυρές παίρνουν στην εκκλησία καλάθια με προϊόντα που παράγουν, για να ευλογηθούν με τη βάπτιση. Μετά από τη βάπτιση παίρνουν μαζί τους στο σπίτι τους κεριά αναμμένα, που συμβολίζουν το Άγιο Πνεύμα, για να ευλογηθεί  το σπίτι καθώς και το αγιασμένο νερό της βάφτισης το δρόσο για να ρίξει παντού στο σπίτι για να τους πάει καλά η χρονιά τους.
Το μεσημέρι οι νοικοκυρές  φτιάχνουν ξεροτήανα (λουκουμάδες), για να φάνε μαζί με τις οικογένειές τους. Ακολούθως ρίχνουν και στα δώματα (στέγες των σπιτιών) για να φάνε οι καλικάντζαροι και να φύγουν.
Το βράδυ των Θεοφανίων οι γεωργοί παίρνουν κεριά αναμμένα και τα κολλούν πάνω στα κέρατα των βοδιών τους και τα ραντίζουν με το δρόσο για να χουν καλή σοδειά . Έτσι πιστεύουν πως ο Θεός θα προστατέψει τόσο τα ζώα όσο και το σπίτι τους από κάθε κακό. Οι καλικάντζαροι
Κατά τη φαντασία των αρχαίων Έλλήνων ήταν μυθικά τέρατα. Σε πιο σύγχρονη εποχή, πιστευόταν ότι όλο το χρόνο πριόνιζαν ένα τεράστιο δέντρο που κρατούσε στα κλαδιά του τη γη, με σκοπό την πτώση της γης. Τα ξωτικά αυτά εμφανίζονταν κατά τη διάρκεια του δωδεκαημέρου και παρενοχλούσαν τους ανθρώπους με διάφορες κακόγουστες φάρσες, δημιουργώντας κωμικοτραγικά γεγονότα σε βάρος των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι, για να τους καλοπιάσουν και να τους διώξουν από τη γη, συνηθίζουν να ψήνουν λουκουμάδες ή αλλιώς κατά το καρπασίτικο όρο «ξεροτήανα» και τα ρίχνουν στις στέγες των σπιτιών, λέγοντας: «Τιτσίν τιτσίν λουκάνικο, κομμάτι ξεροτήανο να φάτε τζαι να φύετε να πάτε στον αγύριστο». Κατά τη διάρκεια του δωδεκαημέρου, η ζημιά που έχουν κάνει οι καλικάντζαροι στο δέντρο που συγκρατεί τη γη, αποκαθίσταται και αρχίζουν το έργο τους και πάλι από την αρχή.