Στις 7 Φεβρουαρίου 1956,  στις 9 π.μ. ο αριστούχος μαθητής και σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου άφησε την τελευταία του πνοή ντυμένος της ελληνική σημαία.

Ο Γιάλλουρος  γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1938, στο Ριζοκάρπασον.

Ήταν ενταγμένος  στις τάξεις της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) και είχε  ηγετικό ρόλο αφού  συντόνιζε τους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου.
Ο Πετράκης ήταν ενταγμένος στις μαθητικές ομάδες, διένειμε φυλλάδια, έκρυβε οπλισμό και διοργάνωνε μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές  μαχητικές διαδηλώσεις.
Το «ξανθό αγόρι της Καρπασίας με τα σπινθηροβόλα γαλάζια μάτια» λάτρευε την Ελλάδα κι αυτό φαινόταν έντονα από τις επιστολές του προς τους γονείς του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πιο κάτω απόσπασμα :

Η διαδήλωση της 6ης Φεβρουαρίου

Την 6η  Φεβρουαρίου, η  αποικιακή κυβέρνηση Χάρτινγκ αποφάσισε και διέταξε να κλείσει το Ελληνικό Γυμνασίου Αμμοχώστου.

Οι μαθητές ξεσηκώθηκαν αμέσως διοργανώνοντας πορεία κατά των Βρεττανών .Οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου μαζί με ομάδα του Εμπορικού  Λύκειου Αμμοχώστου , έστησαν  οδοφράγματά  στην οδό Ερμού.

Η Μαθητική διαδήλωση ξεκίνησε και οι άοπλοι μαθητές αμύνθηκαν με πέτρες , οι Βρεττανοί στρατιώτες απάντησαν στο πετροπόλεμο με σφαίρες , μια από αυτές τις σφαίρες και συγκεκριμένα η σφαίρα του Μπάρυ Χεζελτάιν, σκότωσε τον ήρωα μαθητή Πέτρο Γιάλλουρο .

Ο Γιάλλουρος άφησε την τελευταία του πνοή στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού στην Αμμόχωστο έπεσε κατά τη διάρκεια της μαθητική διαδήλωση υπέρ της Ένωσης, μαχόμενος για να μην κλείσει το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου

 

 

 

Έπειτα από διαταγή του Κυβρνήτη  Χάρτινγκ η κηδεία του Γιάλλουρου έγινε την επόμενη μέρα .

Ο Γιάλλουρος τάφηκε στην γενέτειρα του το Ριζοκάρπασον , στην τελευταία του κατοικία τον συντρόφευε μονάχα η ιδέα της μητέρας Ελλάδας αφού η πραγματική του μητέρα απουσίαζε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αγγλία κύρια υπαίτιο για το χαμό του σπλάχνου της.

Μέσα από του τύπο της εποχής σφυγμομετρούμε τον απόηχο της κηδείας του Πετράκη :

Άρθρα της Εποχής την μέρα της κηδείας  :

«Ο νεκρός έπρεπε να ταφεί την ίδια ημέρα […] Και ο Πετράκης θάφτηκε στη γενέτειρά του με το αμυδρό φως των φαναριών, με τη συνοδεία της λαοθάλασσας, που έψαλλε, έκλαιγε και άπλωνε τη βροντερή κραυγή του αγώνα στο έρεβος της σκλαβιάς που σκέπαζε το Ριζοκάρπασο».

«Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον».

Φιλελεύθερος 8/2/1956

Στην πλατεία του χωριού ,  απέναντι από τον Ιερό Ναό του πολιούχου  Αγίου  της Κοινότητας Συνέσιου,  στήθηκαν  δύο αγάλματα το ένα ήταν αφιερωμένο στο  Πετράκη Γιάλλουρου.
Μετά την τουρκική εισβολή οι τουρκικές «αρχές» απομάκρυναν τα δύο μνημεία και στη θέση τους στήθηκε έφιππο το  μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ.

Στο Ριζοκάρπασον σήμερα σώζεται μόνο το μνημείο του νεκροταφείου , που είναι στο τάφο των ηρώων , με πολλές φθορές φυσικά ένεκα του χρόνου αλλά και του ανθρώπινου παράγοντα